Binnen de mindfulnesstraining en compassietraining spreken we regelmatig over “verlangen”.
“Verlangen naar iets” kan je heel erg bezig houden. Erover denken, dromen noem maar op. Zo kan ik bijvoorbeeld heel erg verlangen naar een mooi gebied in Frankrijk. De stilte, de schoonheid van de natuur, de inspiratie die daar kan worden opgedaan, de geuren en kleuren. Dat geeft verlangen naar rust, stilte, natuur. Misschien voel je het al aankomen … in de omgeving waar ik woon is geen rust, is het altijd druk, ruik ik uitlaatgassen, is er geen natuur en dat stemt mij niet vrolijk.
“Verlangen naar iets” kan je heel erg bezig houden. Erover denken, dromen noem maar op. Zo kan ik bijvoorbeeld heel erg verlangen naar een mooi gebied in Frankrijk. De stilte, de schoonheid van de natuur, de inspiratie die daar kan worden opgedaan, de geuren en kleuren. Dat geeft verlangen naar rust, stilte, natuur. Misschien voel je het al aankomen … in de omgeving waar ik woon is geen rust, is het altijd druk, ruik ik uitlaatgassen, is er geen natuur en dat stemt mij niet vrolijk.
En ja, nu was ik dus geheel afgeleid door mijn verlangen. Mijn zicht was op dat moment als het ware vertroebeld. Want laat ik eens eerlijk zijn, als ik meer leef in het hier en nu is het allemaal niet zo erg.
Laat ik een voorbeeld geven. Onlangs liep ik mijn rondje te wandelen. Het was op dat moment guur weer: wind, kou en regen. Toch liep ik te genieten van mijn rondje. Opmerkzaam van mijn lichaamshouding tijdens het lopen. Voelen hoe de weg en het pad voélen onder mijn voeten. Omdat ik langs een klein natuurgebiedje liep, kon ik eens de aandacht richten op horen. Wat hoorde ik veel ganzen, volop gegak. Maar bij goed luisteren hoorde ik “pieuw-pieuw” tussendoor, de smienten waren neergestreken. Door de opmerkzaamheid op het geluid, werd ik me bewust van natuur dichtbij en waren mijn gedachten niet meer in de Auvergne, maar hier, bij de “Zeven-gaten” in De Lier. Zo zag ik een stuk of tien smienten zwemmen. Ik was weer in het hier-en-nu. Het is hier toch zo gek nog niet, ook hier is natuur.
Laat ik een voorbeeld geven. Onlangs liep ik mijn rondje te wandelen. Het was op dat moment guur weer: wind, kou en regen. Toch liep ik te genieten van mijn rondje. Opmerkzaam van mijn lichaamshouding tijdens het lopen. Voelen hoe de weg en het pad voélen onder mijn voeten. Omdat ik langs een klein natuurgebiedje liep, kon ik eens de aandacht richten op horen. Wat hoorde ik veel ganzen, volop gegak. Maar bij goed luisteren hoorde ik “pieuw-pieuw” tussendoor, de smienten waren neergestreken. Door de opmerkzaamheid op het geluid, werd ik me bewust van natuur dichtbij en waren mijn gedachten niet meer in de Auvergne, maar hier, bij de “Zeven-gaten” in De Lier. Zo zag ik een stuk of tien smienten zwemmen. Ik was weer in het hier-en-nu. Het is hier toch zo gek nog niet, ook hier is natuur.
Een paar honderd meter verder zag ik op de nok van een kas een blauwe reiger zitten.
Ik merkte dat mijn gedachten weer op volle toeren gingen draaien. Maar nu heb ik er bewust voor gekozen hierin mee te gaan. Hoe de reiger zat was koddig en ik maakte er een heel verhaal bij. “Als hij zo zit, lijkt het wel een oude heer, die met zijn hoofd tussen zijn kraag staat te wachten. Of het is de Krullevaar uit ‘Pluk van de Petteflet’, die wat ouder geworden is en staat te kleumen uit de wind. Misschien moet ik deze reiger maar eens met gewassen inkt gaan tekenen”. Kortom, mijn gedachten waren volop aan de gang terwijl ik stilstond op de weg om naar deze reiger te kijken. Is dat erg? Nee natuurlijk niet. Het was een heel bewuste keuze om stil te staan, de reiger te fotograferen, mijn gedachten te laten stromen en daarbij mijn verhaal te verzinnen. Een creatieve snaar werd geraakt vanuit de opmerkzaamheid (de eerste streken staan inmiddels op papier). Daarna ben ik de weg gaan vervolgen en heb er een plezier-ommetje van gemaakt en mezelf de vraag gesteld “Wat gun ik mezelf” en met elke stap die ik heb gezet heb ik een wenswoord mee laten stromen “Ik gun mezelf creativiteit” en “Moge ik gelukkig zijn”. Zo komen mindfulness en compassie op een speelse wijze terug in een bijna dagelijks ommetje en is mijn verlangen naar verre oorden wat meer in perspectief gezet.
Ik merkte dat mijn gedachten weer op volle toeren gingen draaien. Maar nu heb ik er bewust voor gekozen hierin mee te gaan. Hoe de reiger zat was koddig en ik maakte er een heel verhaal bij. “Als hij zo zit, lijkt het wel een oude heer, die met zijn hoofd tussen zijn kraag staat te wachten. Of het is de Krullevaar uit ‘Pluk van de Petteflet’, die wat ouder geworden is en staat te kleumen uit de wind. Misschien moet ik deze reiger maar eens met gewassen inkt gaan tekenen”. Kortom, mijn gedachten waren volop aan de gang terwijl ik stilstond op de weg om naar deze reiger te kijken. Is dat erg? Nee natuurlijk niet. Het was een heel bewuste keuze om stil te staan, de reiger te fotograferen, mijn gedachten te laten stromen en daarbij mijn verhaal te verzinnen. Een creatieve snaar werd geraakt vanuit de opmerkzaamheid (de eerste streken staan inmiddels op papier). Daarna ben ik de weg gaan vervolgen en heb er een plezier-ommetje van gemaakt en mezelf de vraag gesteld “Wat gun ik mezelf” en met elke stap die ik heb gezet heb ik een wenswoord mee laten stromen “Ik gun mezelf creativiteit” en “Moge ik gelukkig zijn”. Zo komen mindfulness en compassie op een speelse wijze terug in een bijna dagelijks ommetje en is mijn verlangen naar verre oorden wat meer in perspectief gezet.