In de compassietraining hebben we een oefening “genieten en nagenieten”. Want nagenieten kan iets heel moois zijn, waarbij ook opmerkzaamheid komt kijken. Want … wat ervaar je als je nageniet.
Zo kan ik nagenieten van mijn vakantie. Tijdens mijn vakantie in Frankrijk ben ik eens met een andere blik gaan kijken, luisteren en ruiken. De volgende mijmering heb ik daar geschreven:
“Zo schrijvend zit ik op mijn stoel in de heuvels van de Auvergne in Frankrijk. In de verte loeien koeien, de kerkklok van het dichtstbijzijnde plaatsje beiert. De vogels tjilpen, de wind ritselt door de bladeren.
Zo kan ik nagenieten van mijn vakantie. Tijdens mijn vakantie in Frankrijk ben ik eens met een andere blik gaan kijken, luisteren en ruiken. De volgende mijmering heb ik daar geschreven:
“Zo schrijvend zit ik op mijn stoel in de heuvels van de Auvergne in Frankrijk. In de verte loeien koeien, de kerkklok van het dichtstbijzijnde plaatsje beiert. De vogels tjilpen, de wind ritselt door de bladeren.
Het is op dit moment aangenaam warm. Ik heb schik om het gezin in het naburige huis in het Franse gehuchtje. Vader speelt met zijn kroost in het zwembad. Het water spettert, de kinderen lachen als ze in het water geplonsd worden door hun ‘père’. Het gehuchtje bestaat uit zo’n zes huizen. Buren verderop zitten te kaarten in de schaduw van een boom. Over de tafel een zachtblauw met geel tafelzeil. Een fles wijn met half gevulde glazen verhogen de kaartvreugde. Met vlakke hand wordt de kaart op tafel geslagen, zit men druk te oreren. De kaartspelers zijn vrolijk en er wordt hard gelachen. Ik merk mijn eigen reactie: horen lachen, doet lachen en ik zit glimlachend in mijn stoel en merk mijn eigen vrolijkheid op.
Verderop is een bewoner van het gehuchtje met ijzer in de weer. Een markante man, het lange grijze haar in een knot en met gebruinde armen van het buitenleven. Hij is druk bezig met het bewerken van het ijzer en spreekt zo nu en dan zijn karamelkleurige labrador toe. Ik kan niet ontdekken wat hij aan het maken is, maar het zo bezig zien zijn geeft toch een gevoel van bewondering. Ik merk mijn gedachten op: wat knap dat je zo creatief en technisch kunt zijn, wat zou hij aan het maken zijn.
Wolken pakken zich samen boven de heuvels aan de overkant van het dal. Soms wordt een dorpje opgelicht door zonnestralen die tussen de wolken door schijnen. Afhankelijk van het licht zie ik verschillende kleurschakeringen. Wat bestaan er veel tinten groen en geel! De geuren van het boerenland dringen mijn neus binnen: kruiden, gemaaid gras en mest. De wereld lijkt even stil te staan om zich te laven aan de serene rust die er heerst. Zelfs een kettingzaag verderop en een tractor in de verte kunnen deze sereniteit niet doorbreken. Ik geniet van het mooie uitzicht “le bel horizon”. Zomaar op een zonnige zomermiddag mijmeren in een stoel op een vakantieadres.”
Ja, dit was in de vakantie, en nu ben ik thuis. Toch heeft deze vakantie en de bewuste mijmering mij meegegeven dat dit ook thuis kan. Want nu ik dit zit te typen in mijn werkkamer regent en waait het. Het raam staat open en er komen geuren van een natte straat, natte aarde en een vleug van de vlinderstruik naar binnen. Ik stop even met typen om van dit moment bewust te zijn en te ervaren wat deze geuren doen met mijn lichaam, gedachten en gevoel. En ik merk dat ik nu een prettige ervaring ervaar. Dus ook thuis, zonder vakantieomgeving kan dit gebeuren. De kleine momentjes in het hier-en-nu. Geen grootsheid, maar het kan gewoon in het kleine.
Verderop is een bewoner van het gehuchtje met ijzer in de weer. Een markante man, het lange grijze haar in een knot en met gebruinde armen van het buitenleven. Hij is druk bezig met het bewerken van het ijzer en spreekt zo nu en dan zijn karamelkleurige labrador toe. Ik kan niet ontdekken wat hij aan het maken is, maar het zo bezig zien zijn geeft toch een gevoel van bewondering. Ik merk mijn gedachten op: wat knap dat je zo creatief en technisch kunt zijn, wat zou hij aan het maken zijn.
Wolken pakken zich samen boven de heuvels aan de overkant van het dal. Soms wordt een dorpje opgelicht door zonnestralen die tussen de wolken door schijnen. Afhankelijk van het licht zie ik verschillende kleurschakeringen. Wat bestaan er veel tinten groen en geel! De geuren van het boerenland dringen mijn neus binnen: kruiden, gemaaid gras en mest. De wereld lijkt even stil te staan om zich te laven aan de serene rust die er heerst. Zelfs een kettingzaag verderop en een tractor in de verte kunnen deze sereniteit niet doorbreken. Ik geniet van het mooie uitzicht “le bel horizon”. Zomaar op een zonnige zomermiddag mijmeren in een stoel op een vakantieadres.”
Ja, dit was in de vakantie, en nu ben ik thuis. Toch heeft deze vakantie en de bewuste mijmering mij meegegeven dat dit ook thuis kan. Want nu ik dit zit te typen in mijn werkkamer regent en waait het. Het raam staat open en er komen geuren van een natte straat, natte aarde en een vleug van de vlinderstruik naar binnen. Ik stop even met typen om van dit moment bewust te zijn en te ervaren wat deze geuren doen met mijn lichaam, gedachten en gevoel. En ik merk dat ik nu een prettige ervaring ervaar. Dus ook thuis, zonder vakantieomgeving kan dit gebeuren. De kleine momentjes in het hier-en-nu. Geen grootsheid, maar het kan gewoon in het kleine.