Mindfulness geeft ons de mogelijkheid dingen helder te zien: zien wat er is, zien welke reactiepatronen zich aandienen, zien zonder oordeel, zien zonder te reageren. Even op een milde wijze blijven bij dat wat er nu is. Jezelf de vraag stellen: “Wat ervaar ik nu?”
Juist het milde is zo ondersteunend voor dat wat we tegenkomen. Die liefdevolle vriendelijkheid en mededogen worden gebracht door heartfulness. Hoewel mindfulness en heartfulness hand-in-hand gaan, denkt niet iedereen bij mindfulness ook meteen aan heartfulness
Juist het milde is zo ondersteunend voor dat wat we tegenkomen. Die liefdevolle vriendelijkheid en mededogen worden gebracht door heartfulness. Hoewel mindfulness en heartfulness hand-in-hand gaan, denkt niet iedereen bij mindfulness ook meteen aan heartfulness
Bij mindfulness maken we al een begin van mildheid en mededogen en dit verdiepen we binnen de beoefening van (zelf)compassie.
Compassie houdt in dat we gevoelig zijn voor het moment van lijden, gekoppeld aan de wens dit lijden te verlichten. We zijn ons bewust van de pijn of het lijden van de ander en hebben gevoelens van vriendelijkheid richting die ander én een verlangen dat het lijden van die ander afneemt.
We kunnen ook compassie voor onszelf hebben: zelf-compassie. Op een niet-oordelende manier onze eigen pijn, onvolmaaktheden en fouten zien en begrijpen. En ervaren dat élk mens momenten heeft van lijden, die momenten die pijnlijk of moeilijk zijn. Denk maar aan het maken van een onhandige opmerking waarover je je geneert of aan het gekwetst worden door een ander of aan een handicap of ziekte die je zelf hebt of iemand die je kent.
Via mindfulness kunnen we een “moment van lijden” zien en er op een milde, vriendelijke manier bij blijven. Vanuit compassie kunnen we omgaan met ons lijden en onszelf de vraag stellen “Wat heb ik nu nodig?”.
Vanuit ons gemeenschappelijk evolutionair verleden hebben alle mensen het vermogen tot compassie. Alleen is dit vermogen niet bij iedereen volledig tot bloei gekomen, om wat voor reden dan ook. Toch kunnen we compassie en zelfcompassie ontwikkelen. En vanuit diverse onderzoeken blijkt dat ons welzijn door compassie wordt gevoed. Zo blijkt dat een compassievolle houding naar onszelf leidt tot bijvoorbeeld minder faalangst of perfectionisme of verzachting in ons omgaan met onprettige gebeurtenissen. We nemen meer initiatief en hebben een grotere vaardigheid om om te gaan met moeilijkheden vanuit een compassievolle houding. Ook gaan we vanuit die houding vriendelijker om met onze eigen tekortkomingen, ontwikkelen we een betere zelfzorg, levensgeluk, positieve emoties, optimisme.
Wat mij aanspreekt in de compassietraining is de milde, vriendelijke houding én het besef dat een aantal reacties gegeven zijn vanuit de opbouw van ons brein. Dit komt uitgebreid aan bod in de training en geeft veel eye-openers. Eye-openers die al in gang zijn gezet door de mindfulnessbeoefening en vanuit een vriendelijke grondhouding verder opbloeien door compassiebeoefening. Dit maakt dat de compassietraining MBCL gezien wordt als een waardevol vervolg op de mindfulnesstraining.
En eerlijk gezegd, hoe meer ik het zelf beoefen, hoe waardevoller ik het vind en hoe enthousiaster ik word.
(bronnen: Koster, F. & Brink, E. van den (2016) Compassievol leven. Een Mindfulness-Based verdiepingsprogramma. Amsterdam, uitgeverij Boom. Neff, K. (2014) Zelfcompassie. Amsterdam, Cargo.
Compassie houdt in dat we gevoelig zijn voor het moment van lijden, gekoppeld aan de wens dit lijden te verlichten. We zijn ons bewust van de pijn of het lijden van de ander en hebben gevoelens van vriendelijkheid richting die ander én een verlangen dat het lijden van die ander afneemt.
We kunnen ook compassie voor onszelf hebben: zelf-compassie. Op een niet-oordelende manier onze eigen pijn, onvolmaaktheden en fouten zien en begrijpen. En ervaren dat élk mens momenten heeft van lijden, die momenten die pijnlijk of moeilijk zijn. Denk maar aan het maken van een onhandige opmerking waarover je je geneert of aan het gekwetst worden door een ander of aan een handicap of ziekte die je zelf hebt of iemand die je kent.
Via mindfulness kunnen we een “moment van lijden” zien en er op een milde, vriendelijke manier bij blijven. Vanuit compassie kunnen we omgaan met ons lijden en onszelf de vraag stellen “Wat heb ik nu nodig?”.
Vanuit ons gemeenschappelijk evolutionair verleden hebben alle mensen het vermogen tot compassie. Alleen is dit vermogen niet bij iedereen volledig tot bloei gekomen, om wat voor reden dan ook. Toch kunnen we compassie en zelfcompassie ontwikkelen. En vanuit diverse onderzoeken blijkt dat ons welzijn door compassie wordt gevoed. Zo blijkt dat een compassievolle houding naar onszelf leidt tot bijvoorbeeld minder faalangst of perfectionisme of verzachting in ons omgaan met onprettige gebeurtenissen. We nemen meer initiatief en hebben een grotere vaardigheid om om te gaan met moeilijkheden vanuit een compassievolle houding. Ook gaan we vanuit die houding vriendelijker om met onze eigen tekortkomingen, ontwikkelen we een betere zelfzorg, levensgeluk, positieve emoties, optimisme.
Wat mij aanspreekt in de compassietraining is de milde, vriendelijke houding én het besef dat een aantal reacties gegeven zijn vanuit de opbouw van ons brein. Dit komt uitgebreid aan bod in de training en geeft veel eye-openers. Eye-openers die al in gang zijn gezet door de mindfulnessbeoefening en vanuit een vriendelijke grondhouding verder opbloeien door compassiebeoefening. Dit maakt dat de compassietraining MBCL gezien wordt als een waardevol vervolg op de mindfulnesstraining.
En eerlijk gezegd, hoe meer ik het zelf beoefen, hoe waardevoller ik het vind en hoe enthousiaster ik word.
(bronnen: Koster, F. & Brink, E. van den (2016) Compassievol leven. Een Mindfulness-Based verdiepingsprogramma. Amsterdam, uitgeverij Boom. Neff, K. (2014) Zelfcompassie. Amsterdam, Cargo.